Uitgeblust?

Daar leek het even op toen we eind van de middag nadat we een heerlijke wandeling door de Kaapse bossen bij Maarn en Doorn en over de Utrechtse Heuvelrug hadden gelopen. Eric en Jocye zittend, liggend in het gras en ondertussen vocht bijtankend op het weiland van de minicamping terwijl Jos en Monique terug reden naar het Station van Maarn waar we de dag starten.
Het begon met uitzwaaien door Joke en Johan die ons ( Eric en Jos) wegbrachten en ons veel wandelplezier toewensten, natuurlijk werd de knapzak nog voorzien van een goede mueslibol.
Blijkbaar geïnspireerd door ons, trokken zij er ook op uit. De rode wandelpaaltjes bij Chalet Helenaheuvel gaf hen hetzelfde effect, namelijk stijfheid en spierpijn.
Tja, wat schrijven we dan… dat het in de lucht zit kreupel, spierpijn, moe en voldaan tevreden, allemaal termen die we aan het eind van de dag gerust kunnen noemen.
In de Kaapse bossen zagen we bijna de markering niet meer al dwalende en dolende, en vooral bijpratend iets verder dan de routbeschrijving aangaf! Hierdoor zagen we wel de prachtige roze en witte digitalis in bloei. Later in het open veld zagen we twee ooievaars foerageren.
Langs het Lunen Burg landgoed gekomen, tracteerde Monique ons in Langbroek op een ijsje en liepen we de laatste kilometers met deze suikers als brandstof. Een miniscuul maar fraai dorpsgezicht Broek ontging ons niet, zo uit een van Anton Pieck’s tekeningen ontsnapt. Dwars door de voortuin van het kasteel Broekhuizen (1810) eindigde de tocht op de minicamping waar we natuurlijk de volgende keer van vertrekken. Hoe we dat weer in elkaar laten passen is een puzzel voor later. Uitdagingen te over om te schrijven te mailen en tot slot te lopen.