Sneeuwwandeling door de Beemster

Nagloeiend van de winterse wind en een perfecte wandeldag, zitten we met zijn allen na te praten bij een kop thee of een mok warme chocolademelk. Als Jos de ronde doet om te vragen wat iedereen van de dag vond, krijgt ze verbaasde blikken. Eigenlijk hoef je dit niet te vragen, tevreden hoofden en de rode wangen zeggen al genoeg. Er is zeer vlot gelopen, 26 kilometer. Of het door de stevige wind in de rug kwam die ons voortstuwde, of het juiste gezelschap bestaande uit 4 vrouwen en 1 man… aan het eind van de middag zaten we enigszins verrast na te rekenen. Maar de afstand bleek juist te zijn.
In de vroege ochtend werden we al snel ingehaald door sneeuwbuien die we in de verte zagen aankomen. Deze maakten het open landschap met vergezichten tot een kleine verstilde wereld waar je maar een vijftigtaltal meter voor je uit kon kijken. Goed voorbereid en met de regenjassen of regenbroeken aan lopen we door totdat we … al zingend - het is de carnavalsweek in het Zuiden – een paard met ruiter aantroffen: “Ma, er staat een paard in de gang” (lees op het fietspad). Monique bood aan het paard bij de halster vast te houden, zodat de ruiter de loopplank sneeuwvrij kon vegen en het paard veilig zonder glijpartijen naar binnen kon stappen.
Wij stappen ook door en arriveren rond lunchtijd in Purmerend, waar Gerda ons opwacht in een prima pleisterplek, Granny’s. Als we opgewarmd zijn, vervolgen we de tocht met zijn vijven en de sneeuw verdwijnt voor de zon zodat we zelfs nog even bij een picknicktafel thee met koek kunnen nemen. De dag eindigt met de oversteek van het pontje naar Ilpendam waar de oranje vlaggen uitbundig wapperen voor de zilveren plak van Annette Gerritsen.

Impressie van de wandelaars
Annemieke: “ik vond het apart om in een sneeuwstorm te lopen, wat toch leuker was dan ik had verwacht”.
Monique: “ik ben altijd in mijn sas want ik hou van de Beemster, het landschap, het vele water, de huisjes. De gehele sfeer, daar hoor ik bij”.
Gerda: “het was heerlijk om buiten te lopen”.
En wij, Jos en Eric: “dit is wat we graag doen, wandelen, echt iets voor ons. We laden ons er aan op. Lopen, tijd voor elkaar en buiten zijn. We kijken er altijd weer naar uit”.