Tussen de ijstijden in.

Ruim op tijd plannen we de loopdag en dan is het weer niet voorspelbaar.
Zo ook nu treffen we een droge frisse dag, gezegd moet worden dat het geen weer is om te gaan picknicken in de wei, maar om te lopen was het uitstekend. Je kunt wel zeggen dat we uitgewaaid zijn.
We hadden afgesproken in Broek in Waterland, een klein gezellig en authentiek Hollands dorpje met een korte, kleine dorpstraat.
Toch lukte het ons daar ieder op een ander eind van de straat te wachten op elkaar zonder dat we elkaar direct zagen. Met deze vrolijke start zat de stemming er meteen in. Dit keer liep Evelien met ons mee, de andere wandelaars die toegezegd hadden, waren geveld door allerlei bacillen.
En zo kan het gebeuren dat we gehalveerd van oorspronkelijk 6 personen met zijn drieën het Trekvogelpad vervolgen.
De foto’s getuigen van de wind en kou maar ook van de verassende mooie wolkenpartijen die zo uniek zijn in onze polderland.
We liepen over de “Poppendammergouw” . De gouw is een dijkje aangelegd ten tijde van de ontginningen om wateroverlast uit het veen tegen te gaan. Dat het pad niet helemaal watervrij was in deze regen /vorsttijd en we over het dijkje lopend onze weg vervolgen, is goed te zien op de foto’s.
We hadden ons hoop gericht op café de Zwaan in Ransdorp voor een kop koffie maar besloten al ras dat het in het bushokje beter vertoeven was dan in het rokerige buurtcafé waar de prijzen voor het klaverjastoernooi al op de biljarttafel klaarstonden.
Ransdorp is een terpdorp, wat duidelijk is te zien op de foto van de kerk met zijn stompe toren. Na de lunch met de meegenomen koffie en boterhammen (de helft bleek in de auto achter gebleven te zijn) - aangevuld met de zelfgemaakte havermoutrepen - gingen we op weg naar Durgerdam
Durgerdam is echt een langgerekt lintdorp, waar we wel het café vonden voor de warme chocolademelk. Lekker opgewarmd voltooiden we onze weg over de Oranjesluizen, met een mooie avondzon en de weggevallen wind werd het zowaar nog bijna mild. Een langsvarend binnenvaartschip maakte het geheel tot een mooi plaatje, een scène zo typerend voor het landschapsbeeld van Nederland.
In Zeeburg aan de oostrand van Amsterdam gekomen hebben we afscheid genomen. Evelien nam de bus naar het Amstelstation en wij hebben met twee goed-aansluitende bussen snel de auto weer gevonden in Broek in Waterland. Zo snel in feite, dat we voor vertrek besloten nog even wat te eten (vegetarische lasagna) in eetcafé De drie Noten.
Terugkijkend op deze wandeldag geeft altijd een vervorming van het tijdsbesef bij ons. De gebeurtenissen lijken veel langer geleden dan een dag. En dat is in deze tijd van drukte en volle agenda’s natuurlijk wel een prachtig gegeven. Daarom genieten we altijd weer van ieder moment van onze wandeldagen. Je praat met elkaar, je loopt, je kijkt om je heen, komt weer bij jezelf en de dingen om je heen. De vriendelijke mensen die je onderweg ontmoet en het fraaie Hollandse landschap. Waarvan akte!