Tweede Paasdag

Zoals waarschijnlijk de oplettende lezers begrijpen, zijn we niet gaan lopen op de afgesproken datum 29 maart. De reden was Code oranje die door de weermannen en - vrouwen werden voorspeld. Voor het eerst sinds we het Trekvogelpad lopen, is dit lastige besluit gevallen. Achteraf gezien een wijs besluit: niet alleen de regen ook de windvlagen en stormschade van die dag waren nog duidelijk zichtbaar op de route.
En dan een week later… een nieuwe poging: met zijn vieren lopen we van Loenen naar Bronkhorst. Goed weer, droog en bewolkt, wel wat aan de frisse kant, de winterjassen bleven veel aan. Er werd volop bijgepraat en natuurlijk genoten van de omgeving; echter geen beelden van de route… Jos was haar camera vergeten! Gelukkig bracht Eric uitkomst, met allerlei 21e-eeuw-apparatuur zoals de I-phone voor foto’s, de Tomtom uit de nieuwe auto en de nieuwe Etrex.
We weten nu dat je op ‘Ga’ moet drukken om later te kunnen vertellen hoever en hoe snel we gelopen hebben. Voordeel: er is een Waypoint gemaakt waar we zijn geëindigd. Altijd praktisch.
Een bezienswaardigheid onderweg was de Eerbeekse Watermolen: een bovenslagmolen die lijnzaadolie produceert. Boeiend om te zien, met uitstekende toelichting door de enthousiaste vrijwilligers.
Tweede Paasdag is ook een dag dat er veel uitgezette wandeltochten werden gehouden. Regelmatig zagen we mensen met een flinke ferme pas lopen en kwamen tot de conclusie dat zij lopen en wij wandelen. We nemen de tijd voor de omgeving, lunchen dit keer met ei (Pasen). We hebben vooral tijd voor elkaar, zodat we weer (!) van de route afdwalen en een stuk terug mogen lopen.
Ook komt dan het besef dat we stuk voor stuk ieder van ons een lichaamsdeel voelen op het eind van de tocht, zoals een knie, pees, heup of tenen. We vinden het niet zo erg dat het eindpunt dichterbij komt en we voldaan naar huis mogen gaan. Maar eerst nog dat stuk terug lopen. En warempel, daar is dan de lierpont over de IJssel, een overtocht die indruk maakt, met keergolven, zeker op het moment dat de pont terug naar de westelijke oever vaart. Aan de overzijde lonkt Bronkhorst, eerst nog langs een Linde gelopen met een omtrek van negen meter, honderden jaren oud. En een ooievaar gezien, in de buurt van zijn nog te maken nest op een paal in de buurt van de linde. Door Bronkhorst gelopen, onder gadeslagen van allerlei mensen op de verschillende terrassen. Vervolgens het dorp uit, linksaf en via het Essenlaantje kwamen we voldaan bij de auto aan. Na hartelijk afscheid weer huiswaarts. En op naar de volgende etappe! Tot gauw!